Waarom verhuizen of verbouwen in je meerlingzwangerschap geen goed plan is (maar je het toch doet)

Ben je zwanger van een meerling, dan past je gezinsuitbreiding vaak niet meer in je huis. Bijna de helft van de aanstaande meerlingmoeders brengt daarom de toch al hectische zwangerschap verhuizend of verbouwend door – en dat is vaak een race tegen de klok. ‘We brachten mijn kraamtijd door in het huis van mijn ouders.’

Zoals mijn trouwe volgers weten, zitten wij momenteel midden in een verbouwing terwijl ik bijna 25 weken zwanger ben van onze derde. Er komt een verdieping op ons huis, wat natuurlijk fantastisch is, maar het loopt niet altijd even gesmeerd. We hadden een lekkage, waardoor we nu met kromgetrokken parket zitten in de aanstaande babykamer. Dat kan vervangen worden, maar wel pas over een week of vijf. Gisteren wilde Olivier op de nieuwe verdieping de ramen dichtdoen, maar we hebben nog geen trap en om onbekende redenen begon de ladder te schuiven en viel hij met ladder en al een hele verdieping naar beneden. Wonder boven wonder was hij op een paar kneuzingen na ongedeerd, maar wel sneuvelde het traphek, de muur (een groot gat) en wederom het parket (ook een gat). De schrik zat er bij ons allebei goed in! Ik troost mezelf met het feit dat het allemaal nog lang niet zo hectisch is als tijdens mijn vorige zwangerschap, toen we, terwijl ik in verwachting was van onze tweeling, met 32 weken nog zijn verhuisd. De vloer was letterlijk nog nat toen met 36 weken mijn vliezen braken. (Zie mijn boek voor de smeuige details.)

Ik vroeg me af hoeveel ouders er eigenlijk óók verhuizen of verbouwen tijdens hun meerlingzwangerschap en besloot een poll te houden op mijn Instagram. Want een baby erbij betekent vaak al dat je meer ruimte nodig hebt, maar als je een meerling krijgt al helemáál. En soms speelt ook nesteldrang een rol. Uit de poll bleek dat maar liefst 41% van de aanstaande meerlingouders tijdens de zwangerschap midden in een verhuizing of verbouwing zit. Daarvan gaat ruim de helft (52%) verhuizen, de andere helft is aan het verbouwen. En bij 40% van de verhuizers en verbouwers is het nog niet af als de baby’s zich aandienen.

Maericke (@maericke) vertelt: ‘Eind mei begonnen we aan onze verbouwing van de benedenverdieping; het zou zes weken duren. Ik was half augustus uitgerekend, dus we gingen er vol goede moed in. Lang verhaal kort: het was ellende na ellende met de verbouwing, die 16 weken heeft geduurd. Met 38+3 werd ik ingeleid en na de bevalling bracht ik mijn kraamtijd door in het huis van mijn ouders. Zij zijn drie weken uit logeren gegaan om ons een fijne start te geven als gezin van vijf. Daarna hebben we nog acht weken op elkaars lip gezeten. Dat we nu nog met elkaar praten mag een wonder heten hahahaha.’

Michelle (@miesvries) verhuisde toen ze 35 weken zwanger was van haar tweeling en ook zij belandde in haar ouderlijk huis: ‘Ik ben met onze dochter van drie geëvacueerd naar mijn moeder omdat ik steeds van alles wilde doen. Met 38 weken werden de baby’s geboren en was ons huis “klaar”.’
Anne (@dubbel_geluk) woonde niet bij haar ouders, maar wel vier maanden lang in de garage nadat ze net vóór haar zwangerschap een nieuw huis hadden gekocht dat nog verbouwd moest worden: ‘Toen ik met 15 weken was geopereerd aan tts, was het erg spannend en hebben we er het beste van gemaakt. Na ruim vier maanden intensief klussen was het gelukkig allemaal net klaar voor ik met 36 weken beviel, maar ik vond het intens tijdens zo’n mega spannende zwangerschap.’

Ook Carien (@carienshuis) kijkt met gemengde gevoelens terug op de verbouwing tijdens haar zwangerschap: ‘Met 24 weken werd ik opgenomen in Leiden met tts. Op dat moment lag thuis onze benedenverdieping open en de aanbouw daarvan had nog geen dak. De bouwvakkers zijn langer doorgegaan zodat het dak voor het weekend af zou zijn, want als er twee hartjes te horen waren, mocht ik zaterdag naar huis. Daarna moest ik bed- en bankrust houden terwijl ik omringd werd door bouwvakkers. Met dertig weken moest ik toch opgenomen worden en toen mocht ik nog één avond naar huis om de babykamer af te maken.’

Ook Anoek (@anoek_vangils) werd opgenomen tijdens haar tweelingzwangerschap, met 26 weken, wegens kans op vroeggeboorte, terwijl het huis nog niet klaar was. ‘We wisten een week nadat we de sleutel van ons nieuwe huis hadden gekregen dat ik zwanger was, en met zes weken zwangerschap kon ik al niets meer door extreme misselijkheid. Intussen lag de hele benedenverdieping van ons huis eruit, de muren en vloeren – alles. Ik leefde op mijn bed boven en op een heel klein oud bankje beneden. Toen ik met 35 weken beviel, was de basis net klaar. Er hingen nog geen gordijnen en zo.’
Dineke (@digijuf) kan erover meepraten, want ook zij hadden een verbouwing én een verhuizing: ‘Eerst een verbouwing van het nieuwe huis en toen zijn we twee weken voor de bevaldatum verhuisd! Ik kan het niemand aanraden haha. Wat doen wij vrouwen onszelf aan hè, om tijdens een periode van nesteldrang ook nog even een verhuizing of verbouwing te ondergaan?’

Echt een aanrader is het dus niet, dat verhuizen of verbouwen tijdens een zwangerschap die sowieso al onvoorspelbaar is. Maar uiteindelijk is het natuurlijk ook een afweging tussen de voor- en de nadelen. Cécile (@cecile_plustwo): ‘Wij hebben tijdens mijn tweelingzwangerschap onze badkamer verbouwd terwijl er ook nog een hittegolf was. Het hele huis was een puinhoop en ik heb me rot geërgerd aan alle troep, de herrie, en het moeten wijken voor mijn man en schoonvader die moesten klussen. Maar ik was achteraf wél blij dat het was gebeurd, want in bad liggen was voor ons allebei een momentje voor onszelf tussen het zorgen voor twee baby’s door. En later was het super praktisch om die twee samen in bad te doen.’

Het kán dus de moeite waard zijn om toch te gaan verhuizen of verbouwen, en soms kan het ook gewoon niet anders. Mocht je nu midden in je meerlingzwangerschap zitten én in een verhuizing of verbouwing, wanhoop dan niet. Je verwachtingen bijstellen en accepteren dat je niet alles in de hand hebt kan helpen om niet al te gestrest te raken. Zoals de vierlingmoeder (die liever anoniem wil blijven) die twaalf dagen voor de geboorte van haar vierling nog verhuisde, deed: ‘We kregen 1 februari de sleutel van ons nieuwe huis. Mijn man deed al het klussen en verhuizen zelf, met behulp van vrienden. De laatste dagen moesten we terug naar onze oude bovenwoning om te douchen omdat de nieuwe badkamer nog niet was uitgehard. Gek genoeg had ik er niet heel veel stress van. Maar ik kon ook niets doen, alleen maar accepteren dat het zo was. Alles was net ‘klaar’ toen met 33 weken en 4 dagen onze vier jongens werden geboren. Gelukkig maar, want na 14 dagen ziekenhuisopname mochten ze al mee naar huis!’

De moraal van het verhaal: uiteindelijk komt het allemaal goed. Een fijne gedachte om in je achterhoofd te houden als je door de verhuisdozen je huis niet meer ziet. Of, zoals Maericke zegt:  ‘We zijn een paar trauma’s maar ook veel liefdevolle herinneringen rijker!’

DIT VIND JE MISSCHIEN OOK LEUK:

• 50 ongelooflijke dingen die mensen echt gezegd hebben tegen meerlingouders
• Jilkes droom kwam uit: ze beviel thuis van haar tweeling
• 10 dingen die je moet weten als je zwanger bent van een tweeling
  

Foto: Standret (Freepik)