Jilke’s droom kwam uit: ze beviel thuis van haar tweeling

Pas met 39 weken kwam Jilke erachter dat ze zwanger was van een tweeling. Ze besloot thuis te bevallen, met alleen haar verloskundige. Dat dat zó bijzonder zou worden, had ze niet verwacht. ‘Ik gun echt elke mama een inspirerende bevalervaring.’

Mijn derde zwangerschap was anders dan de voorgaande twee, maar ja, elke zwangerschap is anders. Net zoals bij onze vorige zwangerschappen, kozen we ervoor om als uitgangspunt geen echo’s te laten maken. Voor ons was het heel vanzelfsprekend om het zo te doen. Hierdoor kon ik echt naar binnen gaan in m’n lichaam. Mocht er voor ons een goede reden voorbijkomen om het tóch te doen, dan zouden we altijd nog een echo kunnen laten maken. Met 39 weken opperde de vroedvrouw dat het weleens om een tweeling zou kunnen gaan. Tot die tijd had geen van de verloskundigen dat vermoeden: ze dachten eerder aan een grote baby. Omdat de tweelingoptie onze bevalplannen zou veranderen, besloten we om toen toch met een echo te kijken. En toen zag ze twee hoofden... en twee hartjes! Er viel veel op zijn plek, zoals waarom ik zo misselijk was geweest en m’n buik zo groot was gegroeid.

Bij mijn vorige twee kinderen was ik thuis bevallen, in bad én unassisted, dus zonder een zorgprofessional erbij aanwezig, maar puur op mijn eigen inzicht. Ook nu wilde ik het weer helemaal zelfstandig doen, maar toen we in week 39 ontdekten dat het om maar liefst twee baby’s ging, hebben we aan de vroedvrouw gevraagd om er toch bij te zijn. Zij bleek veel ervaring te hebben met het begeleiden van tweelinggeboortes. Heel uniek omdat steeds minder vrouwen in Nederland hun tweeling bij een vroedvrouw/verloskundige krijgen. Over het algemeen begeleidt onze vroedvrouw tweelinggeboortes poliklinisch, een thuisbevalling was ook voor haar heel uniek en nieuw. Maar wij wisten stellig dat we onze baby’s thuis wilden krijgen. We hadden dat zelfs in het begin van de zwangerschap weleens met haar besproken, dat als het twee baby’s zouden zijn, zij er dan bij zou zijn maar we wel graag thuis wilden bevallen. Dat was toen nog puur hypothetisch. Niemand van ons had verwacht dat het uiteindelijk werkelijkheid zou worden!

De bevalling kondigde zich aan met gebroken vliezen op de uitgerekende datum. Vrij vlot daarna kwamen de weeën op gang. Ik kon ze perfect opvangen. Toen ik eenmaal in bad zat, kreeg ik drie weeën. Ik merkte dat ik heel diepe geluiden maakte en ik dacht: hmm, het lijkt wel alsof ik al heel ver ben in de bevalling. Maar ik dacht ook dat ik me dat vast verbeeldde, het was immers pas net begonnen en ik zat pas net in bad. Daarna volgde een enorm lange oerwee waarin ik eerst moest poepen en toen persdrang kreeg. Toen wist ik het zeker: Het is zover!

Janneke Jonkman

Janneke is het gezicht achter My Little Dutch Diary en schrijver van onder meer 'O jee, het zijn er twee'. 

Deel deze blog: