Janneke Jonkman
Janneke is het gezicht achter My Little Dutch Diary en schrijver van onder meer 'O jee, het zijn er twee'.
Feuilleton over de avonturen die ik beleefde vóór ik kinderen had, om te vieren dat ik mezelf al 20 jaar schrijver mag noemen. Met de ‘best of’ van mijn vorige website jannekejonkman.nl: elke dag een nieuwe oude blog, zolang de voorraad strekt.
Zelfredzaamheid
Terwijl ik me op de laatste dagen van het jaar vermaakte met spelletjes spelen, uitslapen, wandelen over bevroren bospaden en meer van dat soort zaken, bleven lezers mij mails sturen alsof het helemaal geen kerstvakantie was.
Het waren mails van een dergelijke strekking: 'Geachte mevrouw Jonkman, ik heb uw boek gelezen, heel mooi, maar nu moet ik er een boekverslag over schrijven en ik heb vakantie, dus kan ik niet op uittrekselbank kijken, want ik heb daar thuis geen abonnement op, dus zou u mij een uittreksel willen sturen? Alvast bedankt voor de moeite', en (iets meer verhuld): 'Beste Janneke, ik ben erg onder de indruk van je boek, maar ik heb er een aantal vragen over. Wat is het hoofdthema? Wat voor symboliek heb je allemaal gebruikt? Zit er een diepere betekenis in het boek? Ik hoop dat je mij kunt helpen'.
Lieve mensen, ik wil hier een paar dingen op zeggen. 1) Ik heb kerstvakantie en andere dingen aan mijn hoofd (spelletjes spelen, uitslapen, wandelen over bevroren bospaden, etc.) 2) Ik schrijf boeken, geen uittreksels of boekverslagen. O ja, en 3) Waar is de tijd gebleven dat scholieren hun kerstvakantie besteedden aan het zelf schrijven van boekverslagen en samenvattingen? Mij zul je niet horen over die goeie ouwe tijd, waarin internet nog niet bestond, het vak 'literatuur' nog gewoon 'Nederlands' heette, en auteurs een soort mysterieuze wezens waren van wie je je niet kon voorstellen dat ze echt bestonden, want daar zaten ongetwijfeld ook zo z'n nadelen aan, maar wat ik me wel afvraag is: hoe moet dat nu later met deze dames (want dat waren het), die liever de hulp van iemand anders inroepen dan dat ze iets zelf doen?
Bellen ze hun toekomstige werkgever op met de vraag: 'Kunt u dat sollicitatiegesprek even intern willen regelen, want ik heb kerstvakantie'? Of zeggen ze straks, wanneer ze zwanger zijn van hun eerste kind, tegen de verloskundige: 'Kunt u niet zelf voor mij bevallen, want ik heb daar geen enkele ervaring mee'?
Amsterdam, 30 december 2008
*****
Afgelopen weekend was ik naar het kerstfeest van het filmproductiebedrijf waar mijn zus werkt. Dat was leuk, want nu kon ik de filmwereld eens vergelijken met de schrijverswereld. De feesten in de filmwereld vinden plaats in hippe clubs en duren tot diep in de ochtend, de caipirinha’s stromen bij wijze van spreken uit de kraan, en de drugs liggen voor het oprapen in de wc’s (waar een wc-dj draait om het toiletterend publiek te vermaken). Ook komt iedereen naar je toe met de vraag: ‘Wat doe jij in de film?’, waarna je kunt zeggen: ‘Helemaal niets, en jij?’