Janneke Jonkman
Janneke is het gezicht achter My Little Dutch Diary en schrijver van onder meer 'O jee, het zijn er twee'.
Feuilleton over de avonturen die ik beleefde vóór ik kinderen had, om te vieren dat ik mezelf al 20 jaar schrijver mag noemen. Met de ‘best of’ van mijn vorige website jannekejonkman.nl: elke dag een nieuwe oude blog, zolang de voorraad strekt.
The Secret
Iemand beval me ‘The Secret’ aan. Ik dacht: er staat niets nieuws in dat boek. Ja, dat je met je gedachten je eigen werkelijkheid creëert, maar dat wist ik al. Diegene zei dat ik het toch moest kopen, omdat het er allemaal net op een andere manier in stond. Ik kocht het boek toch.
Op dat moment kreeg ik een sms van iemand anders, waarin stond: ‘Lees The Secret’. Ik dacht: het werkt nu al.
‘The Secret’ is eigenlijk helemaal geen geheim, het is iets wat we allen al weten en toepassen, door een slim persoon (Rhonda Byrne) tot ‘The Secret’ gedoopt, opdat ze er heel veel boeken mee kon verkopen. Het komt erop neer dat alles wat je bedenkt, zich in de werkelijkheid manifesteert. Een voorbeeld. Een vriendin van mij moest binnen een maand haar huis uit. Ze zei: ‘Ik weet zeker dat er iets nieuws komt, ik weet alleen nog niet wat.’ Ze kocht woonbladen en zocht alvast spullen uit om haar nieuwe huis mee in te richten, dat ze nog niet had. Ze had veel te weinig woonduur opgebouwd om in aanmerking te komen voor een huurhuis en haar inkomen was niet stabiel genoeg voor een koophuis. Toch maakte ze zich geen zorgen. Gelukkig maar, want ik was met haar op vakantie, en we hadden wel iets anders te doen dan ons zorgen maken over wat dan ook. Op de terugweg naar Nederland zei ze: ‘O ja, ik moet straks mijn huis uit.’
We reden Amsterdam in. Naast ons stopte een auto, van hetzelfde oldtimer-type als het hare. De bestuurder toeterde en zwaaide. Toen het stoplicht op groen ging, sloegen wij linksaf en reed hij rechtdoor. Ze zei: ‘Dat was een heel leuke man. Als we hem nog een keer tegenkomen, dan is dit geen toeval.’ Twee straten verder reden we hem weer voorbij. En daarna nog eens. En nog eens. Om een lang verhaal kort te maken: vriendin en bestuurder wisselden onder het mom van ‘dit kan geen toeval zijn’ telefoonnummers uit. Vriendin vroeg: ‘O ja, ik moet binnenkort mijn huis uit. Weet jij toevallig iets?’ ‘Toevallig wel,’ zei de bestuurder.
De volgende dag bezocht ik met deze vriendin haar nieuwe huis. Het was precíes het huis dat ze had willen hebben. Oude bouwstijl, gerenoveerd, groot, met parkeervergunning, betaalbaar, een balkon op het zuiden, noem maar op. Ze zei: ‘Ik wist het.’
Van ‘The Secret’ had ze trouwens nog nooit gehoord.
Amsterdam, 1 augustus 2007
*****
Zo nu en dan zat ik in cafés, terwijl de regen tegen de ramen kletterde, me samen met andere mensen te beklagen over deze zomer, die geen zomer was. We vermaakten ons met een spelletje dat ik de laatste tijd nogal eens doe als ik in cafés zit en dat eruit bestaat dat je iemands sterrenbeeld probeert te raden en dat vrij eenvoudig blijkt, als je het eenmaal onder de knie hebt. Het is helemaal niet zo dat ik van elk sterrenbeeld weet welke eigenschappen het precies bezit, maar