Waarom wij toch voor een tablet gingen

Al zeven jaar redden wij ons in het ouderschap prima zonder tablet, maar onlangs gingen wij toch voor het gemak van een kindertablet. Dit zijn de voordelen – en zo doen wij het met schermtijd.

Jarenlang hebben wij ons prima gered zonder tablet. Gamen heb ik zelf als kind nooit gedaan, dus ik voelde de behoefte niet om die vorm van vermaak aan te bieden aan mijn kinderen. Ze zijn toch al niet zo gek op spelletjes; liever zijn ze aan het tekenen of knutselen. Filmpjes kijken mogen ze wel en daarbij hebben we nooit moeilijk gedaan over schermtijden. Meestal kijken ze ’s morgens een minuut of tien tijdens het haren vlechten (of niet, als ze een staart in krijgen) en ’s middags de ene keer wel en de andere keer niet. In het weekend mogen ze ’s morgens kijken en vaak in de middag ook nog, een beetje afhankelijk van het weer en wat onze plannen zijn. Soms kort en soms lang – en als ze ziek zijn onbeperkt. Wel bemoeien we ons met wát er gekeken wordt. Veel kinderfilmpjes vind ik onnodig spannend, daar krijgen ze ’s nachts alleen maar enge dromen van. 

Maar sinds ze er een zusje bij hebben gekeken dat óók erg dol is op filmpjes kijken (Tik Tak was een van haar eerste uitspraken), is het wat lastiger geworden alle beeldschermen eerlijk te verdelen. Er wordt meestal gekeken op een van onze laptops, maar die hebben we vaak zelf ook nodig. Gevolg was dat de grote zussen tot hun grote vervelingTik Tak mee zaten te kijken, of dat kleine zus noodgedwongen Paw Patrol over zich heen kreeg (hoewel de meiden meestal kijken als zij ligt te slapen). En dan was er nog de kwestie ‘onderweg in de auto’. We zijn deze zomervakantie naar Bretagne gereden (ruim tien uur rijden), en hoewel we ons met onderweg-spelletjes aardig vermaakten, waren er ook momenten van verveling en bijbehorend gekeet achterin. Natuurlijk vooral tijdens files, als je je als bestuurder juist moet concentreren op de weg.  

Dat laatste vormde de doorslag toen ik ja zei tegen het uittesten van de vernieuwde Kurio kindertablet. Ik kreeg het verzoek tijdens onze vakantie, toen we er net twee dagen autorijden op hadden zitten. Het leek me héérlijk om af en toe een uurtje rust te hebben achterin, zodat Olivier en ik zonder protest onze eigen favoriete nummers konden luisteren in plaats van Kinderen voor Kinderen, K3 en peuterdeuntjes. Inmiddels hebben we de Kurio al een tijdje in gebruik. Het grootste voordeel vind ik dat alle content wordt gefilterd, waardoor je je nooit zorgen hoeft te maken dat ze iets te zien krijgen wat niet voor kinderogen geschikt is. Je kunt voor elk kind een eigen profiel aanmaken en dan wordt er gefilterd op leeftijd. In plaats van YouTube hebben we er YouTube Kids op gezet, waar de knutselfilmpjes die ze graag kijken niet ineens een rare wending krijgen (zoals het filmpje dat ooit voorbij kwam waarin een zeemeermin Barbie geslagen werd door haar zeemeerman – meteen uitgezet natuurlijk, maar toen was het eigenlijk al te laat). Ideaal vind ik ook dat je als ouder een maximale schermtijd kunt instellen. Wij hebben deze op een uur gezet (voor de kinderen samen). Meestal kiezen ze voor samen een filmpje kijken in plaats van om de beurt spelletjes spelen. Na een uur verschijnt er een vriendelijke boodschap in beeld dat de schermtijd op is en dat maakt grote indruk – veel meer dan wanneer ik zelf zeg dat ik het wel welletjes vind. Ze leggen het apparaat braaf weg en gaan iets anders doen.

Zijn er ook nadelen aan de Kurio kindertablet? Het is goed om te weten dat het een vrij klein apparaat is (7 inch), een stuk kleiner dan een iPad, maar daardoor ook handzaam voor onderweg. De batterij gaat vrij snel leeg, vind ik, dus als je bent uitgespeeld is het handig om het apparaat uit te schakelen. Ook vind ik de tablet bij het spelen van sommige spelletjes nogal traag. Als je kinderen gewend zijn om op een snel apparaat te gamen, dan zou ik voor een snellere optie gaan. Het laden en kijken van filmpjes gaat op de Kurio wel op prima snelheid. En omdat er een standaard bij zit, leent de tablet zich daar uitstekend voor. Onze dochters zijn er blij mee!

LEES OOK: Waarom wij soms wél nieuw speelgoed kopen (en welk speelgoed dan)

Janneke Jonkman

Janneke is het gezicht achter My Little Dutch Diary en schrijver van onder meer 'O jee, het zijn er twee'. 

O jee, het zijn er twee

Hét boek voor beginnende en ervaren tweelingmoeders, vol ontroerende verhalen en handige tips.