Janneke Jonkman
Janneke is het gezicht achter My Little Dutch Diary en schrijver van onder meer 'O jee, het zijn er twee'.
Feuilleton over de avonturen die ik beleefde vóór ik kinderen had, om te vieren dat ik mezelf al 20 jaar schrijver mag noemen. Met de ‘best of’ van mijn vorige website jannekejonkman.nl: elke dag een nieuwe oude blog, zolang de voorraad strekt.
Koffie
Jan de geiserman kwam langs om de geiser schoon te maken. ‘Wat zijn dat?’ vroeg hij. ‘Paaseieren?’
‘Nee, dat zijn koffiecups.’
‘O, ik dacht dat je paaseieren had geschilderd.’
‘Nee, hoor. Wil je koffie?’
‘Graag. Ik hou zelf niet van koffie zetten. Afwassen, dat wel. En stofzuigen. Dat zijn mijn hobby’s. Ik doe niet anders, vooral afwassen, hè? Maar koffie zetten, dat niet.’
‘Wil je ’m sterk? Of wat slapper?’
‘Sterk.’
Terwijl ik een espresso voor hem neerzette, bestudeerde hij mijn geiser. ‘Ik dacht het al, dooie puntjes. Levensgevaarlijk, hoor, je kunt er ziek van worden.’ Hij nam een slok van zijn koffie. ‘Net als van deze koffie, trouwens. Nog nooit zoiets gedronken. Man. Ik denk niet dat ik nog kan werken vanmiddag.’
‘Ik dacht dat je ’m sterk wilde?’
‘Ik doe me graag stoerder voor dan ik ben. Maar ik zal hem wel opdrinken, hoor. Ik ben geen aansteller. Heb je suiker?’
‘Nee, sorry.’
‘Dan zo maar.’ Hij pakte zijn gereedschap uit en legde het op het aanrecht. Het koffiekopje verdween half onder een poetsdoek. ‘Je geiser ziet eruit of hij in geen jaren is schoongemaakt. Je moet het met liefde doen, hè? Je hebt erbij die doen het in tien minuten. In die tijd kun je geen eens je auto parkeren.’ Hij schroefde het ene na het andere onderdeel los. ‘Die schroefjes kunnen in de gootsteen verdwijnen,’ verklaarde hij. ‘Maar de moertjes niet. Ik heb altijd extra schroefjes bij me. Als er een schroefje achter de wasmachine valt, dan denk je toch niet dat ik die hele wasmachine ga verschuiven?’
‘Nee.’
‘Daarom.’
Hij dronk de rest van zijn koffie op en trok een vies gezicht. ‘Maar je hebt wel leuke katten,’ zei hij.
Amserdam, 7 maart 2006
*****
Ik zag een oude vriend terug. Ooit maakte hij een schilderij voor mij, dat inmiddels alweer tijden op zolder stond omdat ik het angstaanjagend vind. Ik vroeg: ‘Wil je je schilderij terug?’ Hij ging mee naar mijn zolder om het te bekijken. Hij zei: ‘Ik weet niet wat me bezielde toen ik dat schilderde. Sorry.’