‘Wel of niet nog een derde kind na de tweeling?’

Wij hebben twee meisjes van bijna twee en mijn man wil graag nog een derde kind. Ergens lijkt mij dat ook heel gezellig, maar eerlijk gezegd weet ik niet of ik het fysiek nog aankan. Ik had een zwangerschap vol complicaties. Daarbij ben ik bang dat een derde kind de balans in het gezin verstoort: de meiden hebben een sterke band en hoe is dat voor een jonger broertje of zusje? En wat nou als het weer een tweeling wordt? Hoe dol ik ook ben op de meiden, vier kinderen wordt me echt te veel. Ook financieel, want sinds de tweeling is geboren werk ik nog maar één dag per week. Aan de andere kant lijkt het me heel leuk om mee te maken hoe het is om zwanger te zijn van maar één kind en een normale kraamtijd te hebben. Ik probeer de voors en tegens af te wegen, maar ik kom er niet uit.
Een twijfelaar

Lieve twijfelaar,
Ik hoor van veel tweelingmoeders dat ze graag nog een kind willen na de tweeling, juist om (nog) eens mee te maken hoe het is met maar één baby. Maar nadenken over of je nog een kind wilt of niet, is eigenlijk een onmogelijke opgave. Ga je rationele redenen proberen te bedenken waarom je nog een kind zou willen toevoegen aan je gezin, dan kom je waarschijnlijk niet ver. Nadelen verzinnen is waarschijnlijk een stuk makkelijker. Je noemt er zelf al een paar: het zou weer een tweeling kunnen worden (en dat wil je liever niet), misschien kun je het fysiek niet aan, en wie weet valt het derde kind buiten de boot in het gezin. En dan heb je het nog niet eens over de gebroken nachten die er ongetwijfeld weer zullen zijn, dat je nooit meer een vakantiehuisje voor vier personen kunt boeken en dat je wellicht ook een nieuwe auto nodig hebt. Of je kraamtijd ‘normaal’ wordt, weet je ook niet zeker. Garanties heb je nooit. Kortom: ga je deze kwestie rationeel benaderen, dan kom je waarschijnlijk maar tot één conclusie: dat je het beter bij twee kinderen kunt laten. Maar dan is daar nog zoiets als het gevoel. Het gevoel dat ervoor zorgde dat je überhaupt de sprong in het diepe waagde en aan een gezin begon. Het gevoel dat er waarschijnlijk ook voor zorgde dat je mij deze vraag stelde. Ik weet niet welke ‘voors’ er op je lijstje stonden, maar ik kan me zo voorstellen dat er zoiets op stond als dat je genoeg liefde te geven hebt om van nóg een kind te houden. En dat je daar ook weer heel veel liefde voor terug zult krijgen. De vraag is wanneer dat gevoel zó sterk wordt dat alle ‘tegens’ in het niet gaan vallen.

Kortom: ik zou het nog wat tijd geven – als je leeftijd dat toelaat. Gewoon eens rustig afwachten hoe je gevoel zich ontwikkelt en of het verlangen naar een kind sterker wordt (of misschien juist minder sterk)? Het lijkt me ook handig om te onderzoeken of het echt jouw verlangen is, of dat je vooral je man niet wilt teleurstellen. Je kunt weleens aan je man vragen waarom hij nog graag een kind wil – wie weet kan hij redenen aangeven die je nog niet had bedacht. Maar daarna zou ik het ‘nadenken’ even laten voor wat het is, en in plaats daarvan gaan vóélen. Ga af en toe in stilte zitten, een minuut of tien, en probeer je hoofd leeg te maken. Leg een hand op je hart en stel dan jezelf de vraag: heb ik nog ruimte voor een kind? Als het antwoord op een dag een duidelijk ‘ja!’ is, dan zou je eens een afspraak kunnen maken bij een gynaecoloog om te onderzoeken of je er fysiek weer aan toe bent en de eventuele risico’s te bespreken. Je zou ook kunnen vragen wat de kansen zijn dat je weer een tweeling krijgt. Daarnaast zou ik samen met je man gaan zitten om te kijken of het financieel haalbaar is voor jullie om drie (of vier!) kinderen te onderhouden en hoe jullie dat gaan verdelen qua werk, inkomsten en de zorg voor de kinderen.

Verder zou ik als ik jou was net zo lang wachten met het concreet maken van je plannen tot je kinderwens zo sterk is dat je zélfs weer een tweeling zou willen. Dan weet je zeker dat je het echt wilt. En mocht je dan inderdaad wéér zwanger worden van een tweeling, dan hoef je je ook geen zorgen meer te maken om dat derde kind dat straks het derde wiel aan de wagen wordt. Ik denk trouwens dat je je daar sowieso geen zorgen om hoeft te maken. Het zal vast even zoeken zijn naar een nieuwe balans als er een baby bij komt, maar ik heb nog niet van tweelingmoeders die er een derde bij kregen gehoord dat dat tot frictie leidde.

Liefs,
Janneke

Wie heeft een derde kind gekregen na de tweeling en wil haar ervaringen delen met deze moeder? Denk mee in de reacties op mijn Facebook-pagina of in mijn stories op Instagram.

LEES OOK DE ANDERE TWEELINGKWESTIES:

* Mijn tweeling bijt
* ‘Ik hou meer van mijn ene baby dan van mijn andere baby’
* ‘Ik voel me opgesloten’
* ‘Ons bedritueel is een ramp’
* Wel of geen partijtje voor jarige tweeling?’
* ‘Ik voel me verscheurd’

Fotografie: Jelleke van Ooteghem, Gabriel Crismariu (Unsplash), HeatherWilson, Eugene Kukulka, Kyle Potocki, John Penman II, Stella Gioulou, Yoko Nagler (reshot.com)

Janneke Jonkman

Janneke is het gezicht achter My Little Dutch Diary en schrijver van onder meer 'O jee, het zijn er twee'.

O jee, het zijn er twee

Hét boek voor beginnende en ervaren tweelingmoeders, vol ontroerende verhalen en handige tips. 

Heb je ook een prangende tweelingvraag?

In ‘O jee, denk mee’ beantwoord ik vragen van (aanstaande) tweelingmoeders. De boeiendste vragen beantwoord ik uitvoerig in een blog. Ook nodig ik andere tweelingmoeders uit om te reageren in de reacties op mijn Facebook-pagina en in mijn stories op Instagram.

De vraagsteller blijft anoniem. Stel dus vooral de vragen die je aan niemand anders durft te stellen. Je mag me álles vragen - zolang het tweelinggerelateerd is. Vragen die verband houden met je partner, (schoon)moeder of collega's mogen ook, zolang ze óók over je tweeling gaan. Hoe uitvoeriger je je vraag formuleert, hoe beter ik kan antwoorden.

Stel hier je tweelingvraag